RUTA DE TORDOIA

Rutas para dar a coñecer o noso territorio (Histórico, natural e cultural) e acercarnos a nosa gastronomía potenciando a hostalaría local e os produtos de proximidade.

A Mancomunidade de Municipios da Comarca de Ordes ofrece a posibilidade de dar un paseo pola Galicia auténtica de tradicións e costumes centenarios. O/a visitante poderá coñecer recunchos e lugares naturais onde a historia e o paso do tempo son os encargados de tallar as formas que os compoñen.

Arquitectura, gastronomía, paisaxe, museos, roteiros, folclore e moito máis é o que conforma cada un dos sete municipios que constitúen esta comarca.

PERCORRIDO DA RUTA

O encoro de Vilasenín, tamén chamado San Cosmade, recolle as súas augas do río Portigo de Vilasenín e data de comezos dos anos 80. Está destinado ao abastecemento de auga á poboación da comarca e a industria (central térmica de Meirama).É unha presa de gravidade, de planta recta, co paramento de augas arriba vertical e con talude de 0.76 augas abaixo. Dispón dun aliviadoiro  de lámina libre sen comportas, situado nos bloques sobre a canle do río e cun amortecedor de resalto hidráulico.

Dende o montículo sobre o que se ergue podemos observar unha paisaxe verde e azul no que é protagonista o pequeno encoro de Vilagudín. Se sacamos a cámara fotográfica obteremos unha instantánea de postal.

A igrexa de San Martiño foi levantada como veciña dun castro do que nada queda. O edificio, impecable e cunhas tumbas polo menos curiosas, é barroco do século XVIII, erguido en cachotería con reforzos de perpiaños; todo o conxunto sufriu modificacións posteriores que lle imprimiron un aspecto moi singular, nos muros norte e sur levantáronse dous notables retablos feitos en pedra.

es una enorme mole granítica ubicada en un alto (Seixán Cabaleiros) un paraje espectacular y a la que no se le ha prestado la atención debida. La piedra principal de Pedra Longa tiene forma de menhir, como esos que llevaba Obélix a la espalda, de cuatro metros de altura y paredes completamente lisas y verticales. También recoge gran cantidad de

LEYENDAS

Los vecinos más antiguos decían que esta composición de piedras era obra de la Virgen María; que ella las había llevado allí. Y en el libro Olladas de Tordoia, que publicó el Concello en 2007, se cuenta que “por los años cincuenta se convocó una especie de concurso para ver si alguien se atrevía a subir hasta la parte superior”. Al final, “dos vecinos lograron la hazaña a través de un sistema de cuerdas que iban escondiendo mientras subían”. No se sabe si se podría tratar de petroglifos o simplemente de alguien que quiso marcar su hazaña con anterioridad a la aquí narrada. También se cuenta que: “o día de San Xoán, antes de raiar o sol, anda unha galiña con pitos de arredor destas pedras”.

Unha acea (do árabe as-sâniya ‘a que ergue a auga, rodicio hidráulico’) é un muíño de auga para moer fariña. Descrita polo enxeñeiro militar Marco Vitruvio xa no primeiro século a. C., a renuencia dos propios romanos a utilizar unha máquina cuxo traballo cubría o estamento social dos escravos, fixo que o muíño hidráulico non se estendese na península ibérica ata a chegada dos musulmáns no século VII

En la entrada de la iglesia de A Vila de Abade, en Tordoia, una campana recibe a los fieles colgada de un carballo. A quienes están acostumbrados ya no les llama la atención, pero para los de lejos aún es un hecho insólito, y de vez en cuando se acerca alguien a verla. Tiempo ha habido para habituarse: fue colgada entre el 62 y el 63, señala Cristian Puente, de la asociación de vecinos, tras la consulta con los más viejos del lugar. Llevaba poco tiempo destinado el párroco, José Manuel Fontela, que ahí sigue. Recuerda el proceso. Había que comprar una, y él tenía una ya mirada, pero hubo vecinos que contactaron con otro representante y les resultaba más barata. Pero lo barato, a veces, sale caro: no cabía en el campanario. Claro que estaba prevista una ampliación, pero no llegaba. Ocurrió que hubo que celebrar un entierro y, ante la necesidad -explica- optaron por colocarla en el árbol para tocar a muerto. Algo provisional, claro. Y ya van más de 50 años.

O dolmen de Cabaleiros, tamén chamado Casa da Moura, Casa dos Mouros ou Couza do Cacheiro, é un monumento megalítico situado na parroquia de Cabaleiros, pertencente ao concello coruñés de Tordoya, o dolmen é propiedade da Deputación Provincial. Concello da Coruña e foi declarado Monumento Histórico-Artístico en 1975. Chámase Casa da Moura porque, segundo conta a lenda, levaba a lousa que lle cubría a cabeza, voando de lonxe, mentres tecía un vestido coas mans. Así, os veciños transmitiron de xeración en xeración a historia dunha moura que fora vista tecendo no interior desta estrutura formada por sete pedras cubertas por unha gran lousa de máis de 12 metros cadrados, de aí que fose coñecida popularmente como a Casa da Moura.

RESERVAS

  • Inscricións a través de ViaxesAlumar-XG35 (Luisa)
  • info@viaxesalumar.com
    Teléfono reservas: 678 776 951
  • Actividade de balde.
  • Reserva por orde de chegada ata cubrir prazas.
  • E necesario a confirmación de inscricións. (acreditación e asinar autorización).
  • Dificultade: Fácil.
  • Duración da ruta: 5 horas aprox.
  • E recomendable traer roupa de abrigo e calzado para camiñar por campos e zonas de terra.
Scroll to Top