RUTA DE TRAZO

Rutas para dar a coñecer o noso territorio (Histórico, natural e cultural) e acercarnos a nosa gastronomía potenciando a hostalaría local e os produtos de proximidade.

A Mancomunidade de Municipios da Comarca de Ordes ofrece a posibilidade de dar un paseo pola Galicia auténtica de tradicións e costumes centenarios. O/a visitante poderá coñecer recunchos e lugares naturais onde a historia e o paso do tempo son os encargados de tallar as formas que os compoñen.

Arquitectura, gastronomía, paisaxe, museos, roteiros, folclore e moito máis é o que conforma cada un dos sete municipios que constitúen esta comarca.

PERCORRIDO DA RUTA

Foi reconstruido no século XVII, estando actualmente habitado e en bo estado. Ten unha longa balconada apoiada en ménsulas e protexida con balaustrada de pedra que percorre gran parte da fachada do pazo. Na fachada conserva un pequeno escudo de armas, pertencente ás familias que o habitaron. Os muros son de cachotería contrastando coa cantería dos esquinais, marcos dos vans e liña da cornixa. Cuberta a varias augas, con cubrición de tella curva. O pazo áchase rodeado dun muro perimetral de cadeirado e cachotería.

Na parroquia de Monzo, a uns 400 metros de altitude, atópase un afloramiento de granito que resulta ser unha serie de formacións rochosas de gran tamaño e espectacularidade, como a chamada Pedra Faladora, unha gran roca en forma de fronte. Dise que, antigamente, a vexetación xunto coa forma da roca facían que calquera que gritase fronte a ela fose respondido cun gran eco, de aí o seu nome de Faladora.

A cova dos mouros ten unha entrada estreita e na parte superior ten un símbolo consistente nun gravado cuadrangular cun oco no centro.Alén da rúa, a uns 150 metros de distancia, e entre algunhas grandes rocas que poboan a zona, está a Cova dos Mouros. Ten unha entrada estreita e na parte superior conta cun gravado cuadrangular cun buraco no centro. Esta repetición de nomes pode parecer curiosa ao viaxeiro, pero en toda a comarca, en Galicia e en todo o noroeste peninsular, era habitual que calquera formación rochosa que parecese unha cova, pensásese que era o fogar de mouros ou mouras, seres mitológicos de orixe celta. Suponse que estes seres viviron baixo terra e que se esconderon en covas, onde segundo algunhas tradicións orais, mantiveron o ouro que extraeron da terra.

Tres eran los antiguos batanes del río Chonia y en uno de ellos ya trabajaban desde el 1.750, aunque en la actualidad solo se mantiene el Neiro de Oa, mientras que el de Carballo de Tarrío se lo llevó una riada y el de Pardal de Oia se encuentra en proceso de deterioro alarmante.
Estas construcións arquitectónicas sábese que estaban integramente feitas de madeira dura, unicamente nos últimos anos comezouse a empregar o ferro para os beos e a fixación da roda e das palas.

Ten unhas dimensións colosais para estar onde está, nese alto que podería ser un castro pola súa posición, polas súas características e porque desde aí ven varios máis en chan dos municipios de Trazo e de Santiago, pero non se atisban restos de murallas. O edificio, de estilo neoclásico, foi levantado no século XVIII con engadidos posteriores no XIX e o XX e os seus elementos máis característicos son o frontón triangular que preside a súa fachada, a monumental escaleira que nos leva ata a súa porta e a cúpula octogonal que coroa o cruceiro. O robledal que rodea a igrexa non só bríndalle unha bonita contorna, senón que serve de escenario ideal para as romarías que alí teñen lugar dúas veces ao ano en honra dos santos aos que está dedicado o templo: o 16 de setembro, con motivo de Santa Eufemia, e só uns días despois, o 21, por San Mateo. Son dúas xornadas nas que o culto relixioso convive co ambiente festivo, a música, o baile e cun par de rituais relacionados con outros elementos que se atopan nas súas inmediacións: O cruceiro forma parte do percorrido das procesións e a fonte e a pedra (Pedra dúas Cadrís) próximos á capela son un lugar de visita habitual para aquelas persoas que queren superar o reuma ou a esterilidade. Ao templo, arriba, accédese por traballadas escaleiras. É obra do século XVIII, e moi coñecido -cita popular #ante as súas paredes incluída- na comarca. Todo de fai dous centenares de anos? Non, a cúpula branca, un cimborrio, non ten un século de vida, e a modificación fíxose por algo elemental: o interior era demasiado escuro. Quen lle ía a dicir a Santa Eufemia, virxe e mártir no ano 140 e cuxo corpo foi descuberto na serra á que dá nome, preto da localidade ourensá de Lobios, que ía ter en Trazo un templo que sería considerado desde principios do século XX unha auténtica «catedral dá montaña»!

RESERVAS

  • Inscricións a través de ViaxesAlumar-XG35 (Luisa)
  • info@viaxesalumar.com
    Teléfono reservas: 678 776 951
  • Actividade de balde.
  • Reserva por orde de chegada ata cubrir prazas.
  • E necesario a confirmación de inscricións. (acreditación e asinar autorización).
  • Dificultade: Fácil.
  • Duración da ruta: 5 horas aprox.
  • E recomendable traer roupa de abrigo e calzado para camiñar por campos e zonas de terra.
Scroll to Top